អារម្មណ៍ស្រ្តេស្សគឺភាគច្រើនបានមកពីសាលារៀន កន្លែងធ្វើការ ក្នុងរង្វង់គ្រួសារ ឬក៏ការជួបប្រទះនូវបញ្ហាប្រចាំជីវិតដែលយើងរស់នៅសព្វថ្ងៃ។ ការមានអារម្មណ៍ស្ត្រេស្សគឺមិនមានផលល្អសម្រាប់សុខភាពរបស់លោកអ្នក នោះទេ ព្រោះវាបង្កជាភាពអវិជ្ជមានជាច្រើន។
ជម្ងឺស្ត្រេសរុំាំរ៉ៃ ភាគច្រើនទទួលការឈឺចាប់ពីការអស់កម្លាំង ដែលបណ្តាលមកពីអាការៈគេងមិនលក់។ មនុស្សដែលមានបញ្ហាស្រ្តេសនេះ គឺពិបាកនឹងអាចប្រឈមមុខដោះស្រាយជាមួយនឹងស្ថានភាពឬព្រឹត្តិការណ៍ធំៗមួយចំនួននៅចំពោះមុខបានល្អនោះទេ។
ជាធម្មតាមនុស្សចាស់ត្រូវបានគេមើលឃើញថា មានបញ្ហាកើតជម្ងឺស្ត្រេស្ស ឬមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំខ្លាំងជាងយុវវ័យទៅលើបញ្ហាខួរក្បាលប្រសិនពួកគាត់រស់នៅម្នាក់ឯង។ ប៉ុន្តែតាមរយៈការសិក្សាថ្មីៗនេះបានរកឃើញថា យុវជន ឬយុវវ័យស្ថិតនៅវ័យធ្វើការ និងវ័យសិក្សាមានបញ្ហាស្រ្តេស្ស ឬក្រៀមក្រំចិត្ត មានការកើនឡើងច្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់។
ក្នុងការសិក្សាទៅលើមនុស្សប្រមាណ៣៥០០នាក់ទាំងបុរស និងស្ត្រីដែលមានអាយុចាប់ពី៣០ ដល់៦៥ឆ្នាំនៅក្នុងប្រទេសហ្វាំងឡង់បានរកឃើញថា មនុស្សដែលរស់នៅម្នាក់ឯង មានអត្រាទទួលរងជម្ងឺស្ត្រេស្សច្រើនជាងអ្នកដែលរស់នៅជាមួយគ្រួសារ ប្តីប្រពន្ធ និងមិត្តភក្តិរស់នៅរួមបន្ទប់ជាមួយគ្នា។ ហើយមនុស្សមួយភាគដប់ប្រាំបានប្រឈមមុខនឹងការប្រើប្រាស់ថ្នាំកែរោគថមថយកម្លាំងកាយ និងចិត្តថែមទៀតផង។ ក្នុងចំនួនអ្នកចូលរួមសរុបខាងលើ គឺមាន១៧%នៃអ្នកចូលរួមបានលេបថ្នាំកែរោគថមថយកម្លាំងកាយ និងចិត្ត នៅអំឡុងពេលសិក្សានិងការងាររបស់ពួកគេ។ អ្នកនាង Pulkki Raback បានមានប្រសាសន៍ថា មនុស្សដែលរស់នៅតែម្នាក់ឯង គឺចូលចិត្តយល់ឃើញអ្វីៗដែលជារឿងអាក្រក់មកលើខ្លួន។ ការយល់ឃើញនូវអ្វីដែលជាការមិនល្អមកលើខ្លួនឯងនេះ គឺជាការបើកឱកាសឲ្យពួកគេរឹតតែមានភាពអស់សង្ឃឹមច្រើនជាងការមានសង្ឃឹម និងជាពិសេស គឺការមានអារម្មណ៍ទុទិដ្ឋិនិយមចំពោះខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ដែលទីបំផុតរឿងរ៉ាវបញ្ហាទាំងនោះបានធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ស្ត្រេស្ស និងក្រៀមក្រំចិត្ត។
មានជម្រើស ឬវិធីមួយចំនួនដើម្បីអាចកាត់បន្ថយនូវអារម្មណ៍ស្ត្រេស្សនេះបានដោយទី១ គឺការស្តាប់តន្ត្រី ទី២ ការសមាធិ ទី៣ ការហាត់ប្រាណ ទី៤ ការញុំាស្រាបន្តិចបន្តួច ទី៥ការទៅម៉ាស្សា ទី៦ការសរសេរចេញនូវរឿងរ៉ាវមិនល្អពីក្នុងចិត្តរបស់លោកអ្នក ទី៧រកមិត្តភក្តិអង្គុយជជែកគ្នាលេងដើម្បីបំបាត់ទុក្ខ ទី៨ការដើរលំហែរអារម្មណ៍នៅរមណីដ្ឋាផ្សេងៗជាមួយមិត្តភក្តិ គ្រួសារជាដើមហើយចំនុចសំខាន់សម្រាប់លោកអ្នកដែលកើតស្ត្រេស្សនោះគឺការគេង។ ជាធម្មតាការគេងរបស់មនុស្សជាទូទៅមានចន្លោះពី៥ទៅ១០ម៉ោងក្នុងមួយយប់ និងជាមធ្យមពីចន្លោះ៧ទៅ៨ម៉ោង។ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោកអ្នកដែលមានជម្ងឺស្រ្តេសចូរសម្រាកឲ្យបានច្រើនជាងនេះទើបជាការល្អ ឬអាចចូលគេងមុនម៉ោងចូលគេងចន្លោះពី២០ទៅ៣០នាទីរាល់មុនពេលចូលគេងនៅពេលយប់។
អត្តបទដោយ ៖ សៀង វិរៈ
ចេញផ្សាយ ៖ ថ្ងៃទី ២៨ មេសា ឆ្នាំ ២០១២
Leave a Reply